1841 yılında Nogent-le-Rotrou’da doğdu. Tıp eğitimini tamamladıktan sonra doktorluğa başladı. Fransız-Alman Savaşı’nda orduda başhekim olarak görev yaptı. Savaştan sonra antropolojiye yoğun bir ilgi gösterdi. Hindistan, Mısır ve Suriye’yi kapsayan seyahatlerde bulundu. Antropolojinin dışında sosyal psikoloji, etnografya ve arkeoloji sahalarında çalışmalar yaptı.

1884 yılında, Mısır ve Suriye seyahatlerinden edindiği bilgilerle Arapların Medeniyeti adlı eserini kaleme aldı. Eser, Sultan II. Abdülhamid’in emriyle Türkçeye çevrildi. Bunun dışında dışında Hint Medeniyeti, Şarkın İlk Medeniyeti ve Hint Abideleri adlı önemli eserleri kaleme aldı.

Gustave Le Bon’a asıl ünü kazandıran eser ise Kitleler Psikolojisi oldu. Bu eser Türkçeye İlm-i Ruh-i İçtimai adıyla tercüme edildi. Eser bilim, siyaset çevreleri başta olmak üzere geniş bir kesimin ilgisini çekti. Gustave, eserinde, halk yığınlarının kendini meydana getiren fertlerin ortalamasını yansıtmadığını ileri sürdü. Kolektif ruhun; duygularla şekillenen tepkilerin ortaya konulması şeklinde tezahür ettiğini ifade etti. Bu oluşum sırasında çoğunluğun, ortam içinde kendi düşüncelerini bir kenara bıraktığına ve mantık yerine duyguların ağır bastığına işaret etmektedir.

Toplumlarda ciddi sıkıntılara yol açan ve düzeni bozan ihtilallere karşı hep müteyakkız bir tutum içinde oldu. 1896 yılında kaleme aldığı Sosyalizmin Psikolojisi adlı çalışması birkaç yıl içinde geniş bir ilgiye mazhar oldu.

Gustave Le Bon, 1931 yılında, 90 yaşında Paris’te öldü. Arkasında onlarca eser bıraktı. Eserlerinden bazıları: İnsan ve Toplum (1881), Irklar ve Bugünkü Antropoloji (1881), Irk Tasnifinde Psikolojinin Uygulanması (1886), Fransız İhtilali ve İhtilalin Psikolojisi (1912), Büyük Avrupa Savaşı’nda Kitlelerin Psikolojisi (1915), İhtilalle Çalkalanan Dünya (1920).